يکشنبه ۳۰ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ غزلیات شاعر رضا رضوی تخلص (دود)
|
|
|
|
چه فرداها که می دیدم برای خویشتن در خواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می شکستی به یقین بودی اگر جای من و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطراتت همه در خاطره ام شیرین است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمی دانم ولی حس می کنم یک عمر سربارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آتش افتاده به مایملک عمرم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید که باد ولگرد با دست های لرزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما نسل سال پنجاه تا اولای شصتیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سینه بر سوختن افتاده دویدم بسیار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینبار پلنگ تو رسیدست به ماهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه ها کردی تو با روح اسیر التهابم که
به احساس غریب باغ در پاییز می مانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش زده چشمان تو خلوتگه ی جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید اگر میخانه ها را می گشودند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو پژواک نخستین بوسه از لبهای حوایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تمام شهر دلگیرم ، تو حرفم را بفهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رِزقِمان را در مسیر آسمان دزدیده اند
اهل ایمانی که بر ایمانمان خندیده اند
این مسلمانان ظاهر ساز اه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب شیرین تو را دیدم غزل از یاد رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ز گندمزار این دنیا به ما نانی نمی آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویران شده ام اما ویرانه نمی مانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغمان برگ و بَرش ریخته اَکبیر شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این امروز و فردایم دلم یک دوست می خواهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه در واژه احساس پریشان شده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باغ در سایه ی پاییز ، خدا رحم کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرصت نشد برایم از زندگی بگویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در حبس ابد بودم ، از بند رها گشتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موهای تو را باد چو آشفته نماید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای عاشقِ دلداده یِ آزاده یِ سرمست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سهم مان خار از این مزرعه ی گل شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با عشق اگر بر سر پیمان شده باشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسل ما سوخت نه از جنگ نه از خمپاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند سر پیری این معرکه گیری ها
ته مانده ی حرمت را از من ببرد ساده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قرن بود قرن فروپاشی انسان
یک لکه ی ننگی به تمامی قرون است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامن اگر کشیدی از دست من به یکبار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آینده ی زیبایی در طالع نمی بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امید وصالی به این فاصله ها نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری برای ماندن در دفترم ندارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا مرز جنون رفتم آنجا که شدم خسته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل شکسته ست به بد وضع فلاکت باری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با مرگ گلاویزم با زور نمی آیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من که یوسف نیستم اما خدای ما یکیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای پر زدنم هست پری نمانده به بالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از میکده چشمت دل مست و خراب آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با بند جنون رد شده از شعله ی آتش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلگیرم و از دست خودم هم گله دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مانده ام این قصه شبها به که گویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو حال من شبیه عاشق بی دست و پایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چطور آخر به مژگانی نمودی رخنه در فالم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوای یار کردم من ، هوای حال و احوالش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه برگ پائیزی که افتادن به تقدیره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در میان اشکم و آهم تقلا می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عید است بارالها بر ما ببخش خطا را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوس نگار دیگر به سری رسیده باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در معرکه عشق چو سرباز پریدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کس که به عاشق خبر تازه رساند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی قانون تکرار است از بر می کنم
بعد از این در زندگی تکرار کمتر می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه عاشق نیستم ، اما رفاقت می کنم
محضر عشق است و من گاهی جسارت می کنم
|
|
|
|
|
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرودمجدد برشما استاد عزیز
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
جواد مهدی پور 
